கடவுள்

தெய்வநம்பிக்கை
உண்டு
பெரும்பாலான
சமயங்களில்

நம்பிக்கை

நாள்தோறும் தவறவிட்ட பேருந்தாய் வாழ்க்கை
சலனங்களின் தோரணங்களாய் மனதின் சுவாசம்
எறும்பின்மேல் வெல்லக்கட்டியாய் சுமைவண்டிகள்
தூரத்தே கண்சிமிட்டும் நட்சத்திரவானம்

ஆழி சூழ்

எழுதியதில் மிஞ்சவில்லை
எதுவும் கவிதையென
விளக்கனைத்து கண்மூடியபின்
எனை சூழ்ந்தன
வார்த்தை பிசாசுகள்

ம்ம்ம்

எழுத தூண்டுவது எது?
தரித்ரத்தை பிணைத்துக்கொள்வது ஏன்?
தொடங்கும் போதே முடிந்து போகிறது
ஒவ்வொரு கவிதையும்
வழக்கம்போல்

ஏதோ ஒன்னு

மாண்டு போக ஆசை தான்
மரணம் பற்றிய ருசியும் தெரியவில்லை
தெரிந்தவர் யாரேனும் சொல்லலாம்
வாழ்வே தேவலாமுன்னு

சுடும் நீர்

வலியின் மிச்சம்
காய்ந்த இரு
வரிகள் கன்னத்தில்